"Krótka historia fotografii tatrzańskiej"- spotkanie autorskie z Krzysztofem Wojnarowskim

VI Otwarta Przysłona - Spotkania z mgFoto - "Krótka historia fotografii tatrzańskiej" - spotkanie autorskie z Krzysztofem Wojnarowskim odbędzie się 12 stycznia o godz. 18:30 w studio mgFoto (ul. Piłsudskiego 20).

Krzysztof Wojnarowski urodził się w 1964 roku w Krakowie. Ukończył filologię angielską na Uniwersytecie Jagiellońskim. Jest redaktorem, tłumaczem i fotografikiem, zrzeszonym w Związku Polskich Artystów Fotografików.

Wychowywał się w atmosferze fascynacji Tatrami, a także postacią i muzyką Mieczysława Karłowicza. W młodości uprawiał wspinaczkę, obecnie zajmuje się letnią i zimową turystyką wysokogórską, interesuje się historią taternictwa oraz fotografii tatrzańskiej.

Od wczesnej młodości pasjonuje się fotografią pejzażową, którą do niedawna traktował jako bardzo osobisty sposób obcowania z Naturą, niechętnie prezentując swoje prace w szerszym gronie. Po wieloletniej fascynacji tradycyjną fotografią czarno-białą, obecnie głównie koncentruje się na barwnej fotografii cyfrowej, próbując uchwycić ulotną grę światła w górskim krajobrazie. Zajmuje się również fotografią architektury oraz portretową. Jest autorem artykułów i esejów z dziedziny fotografii oraz szeroko rozumianej Tatrologii.

W 2009 roku został zaproszony przez Muzeum Historii Fotografii (obecnie Muzeum Fotografii) do udziału w VI Krakowskiej Dekadzie Fotografii zorganizowanej dla upamiętnienia setnej rocznicy śmierci Mieczysława Karłowicza. Zaprezentował zbiór dwudziestu trzech prac pod tytułem „Impresje karpackie”. Od tego czasu otrzymuje liczne zaproszenia od muzeów i galerii sztuki w całym krajui zagranicą, gdzie prezentuje swoje kolejne wystawy.

W 2012 roku, jako autor zdjęć, wydał wspólnie z Michałem Jagiełłą album poetycki „Tatry. Koncert na dwóch”, który jest próbą nawiązaniaartystycznego dialogu między wierszem i obrazem.

W 2021 roku, wspólnie z Konradem K. Polleschem zaprezentował wystawę fotografii „TATRY–Przestrzenie ulotne. Dwa spojrzenia”, która była pomyślana jako dyskurs dwóch twórców na temat nieprzemijalności i jednocześnie ulotności przestrzeni Tatr, również w wymiarze metafizycznym, a także jako zderzenie dwóch językówfotografii, w którym współczesna technika cyfrowa spotyka się ze starymi, tzw. szlachetnymi technikami fotograficznymi.

Piękno ukryte w pejzażu Wojnarowski traktuje jako pretekst do podjęcia wyprawy w głębsze wymiary rzeczywistości oraz do odkrywania własnych przestrzeni wewnętrznych w wielu ich wymiarach. Bardzo emocjonalny dialog z Naturą stara się przełożyć na język obrazu, zdając sobie sprawę, że nie zawsze jest to możliwe.